Park Zielonoświątkowy, organicznie połączony z Opactwem Benedyktynów Tihany, jest jednym z największych przyległych parków publicznych w Tihany, do którego ze względu na swoją topografię można się zbliżyć i udostępnić jako park publiczny, budując schody i mury oporowe.

Park ma również służyć wypoczynkowi zwiedzających. W latach 2021/2022 park Zielonoświątkowy przeszedł poważną rozbudowę, której celem jest rozszerzenie funkcji parku, aby zapewnić mieszkańcom i odwiedzającym bogaty program: poprzez fragmenty promenady, przestrzeń eventową i rekreacyjną ogród.
Do parku można wejść z opactwa, z ulicy Batthyány i z promenady Pisky. Na skrzyżowaniu ulic Visszhang i Batthyány znajduje się również punkt dostępu. Ten chodnik został bardziej podkreślony i włączony do eksploracji parku. Na osi parku umieszczono szeroką promenadę, która przerwana dwoma mniejszymi placami prowadzi z placu obok opactwa do Kiskálvária (Mała Kalwaria), która również została odnowiona w sercu Zielonoświątkowy- gaj.
Ze względu na stromość terenu dostęp do promenady jest możliwy dla osób niepełnosprawnych dłuższą, łagodnie krętą ścieżką o nachyleniu 5%. Szybsze podejście zapewniają krótsze schody wychodzące z promenady Pisky, która łączy się z promenadą w strefie odpoczynku pośredniego. Bardziej reprezentacyjny układ drogi podkreślają ciągnące się wzdłuż niej wieloletnie nasadzenia, odmienny od dróg wewnętrznych bruk kamienny oraz szersza nawierzchnia spacerowa, stopniowo wykorzystywana podczas świąt kościelnych.
Ważnym celem było stworzenie tzw. „ścieżki pamięci językowej i ścieżki spacerowej”, która przedstawia dokument założycielski opactwa Tihany. Dokument założycielski opactwa w Tihany jest najwcześniejszym zachowanym reliktem językowym języka węgierskiego w jego oryginalnej formie. Wyrażenia węgierskie, które mają bezcenną wartość, otwierają okno na język węgierski sprzed prawie tysiąca lat. Dokument założycielski opactwa Tihany z 1055 r. jest godną uwagi pisemną pamięcią nie tylko dlatego, że jest chronologicznie pierwszym z dokumentów łacińskich, który zachowuje węgierskie słowa, ale także jako źródło historii kultury. Król András I podarował mnichom z Tihany duże majątki. Poddał ich władzy wiele rodzin sług. Ziemie opactwa uprawiało sześćdziesiąt domów, a winogrona zbierało dwudziestu winiarzy. Stadniną, źrebięciem, owcami i świniami opiekowało się pięć źrebiąt, trzy źrebięta, trzech pasterzy i dwóch pasterzy kóz; ponadto w służbie klasztoru było dwudziestu jeźdźców, dziesięciu rybaków, dwóch pszczelarzy, dwóch kucharzy, dwóch szewców, dwóch stolarzy, dwóch bednarzy, dwóch młynarzy, złotnik, garbarz, rzeźbiarz, pracz i dziesięć pokojówek.
Posąg króla Andrása I i jego żony Anastazji stoi po stronie Balatonu, naprzeciwko opactwa. Pomnik króla Andrasa i jego żony, wielkiej księżnej ukraińskiej Anastazji, odsłonięto 17 listopada 2001 roku w Tihany, na wzgórzu nad brzegiem jeziora Bałaton.
Na wyrzeźbionej z białego marmuru kompozycji rzeźbiarskiej widnieją napisy w języku węgierskim i ukraińskim: król Węgier Andras i królowa Węgier Anastazja (wielka księżna kijowska). Posąg jest wspaniałym pokazem dobrosąsiedzkich i historycznych relacji między narodami ukraińskim i węgierskim.
Twórcy pomnika: rzeźbiarz Bohdan Korzs i architekt Turik Oleg.

• Category Title